Çorlu tren katliamı davasında ikinci gün: Aileler konuşuyor

25 kişinin hayatını kaybettiği Çorlu tren katliamıyla ilgili davanın ikinci duruşmasına kaldığı yerden devam ediliyor.

Tekirdağ’ın Çorlu ilçesinde 8 Temmuz 2018 tarihinde yaşanan 25 kişinin hayatını kaybettiği ve 328 kişinin yaralandığı tren katliamıyla ilgili dava Çorlu Halk Eğitim Merkezi’nde görülüyor.

Artı Gerçek'ten Rıfat Doğan'ın haberine göre dün görülen ve bugün devam edilmek üzere bitirilen duruşmada TCDD 1'inci Bölge Müdürlüğü Halkalı 14'üncü Demiryolu Bakım Müdürlüğü'nde Demiryolu Bakım Müdürü olarak görev yapan Turgut Kurt, Çerkezköy Yol Bakım Şefliği'nde Yol Bakım ve Onarım Şefi olan Özkan Polat, Yol Bakım Şefliği'nde Hat Bakım ve Onarım Memuru olarak görevli Celaleddin Çabuk ile TCDD bünyesinde çalışan ve Mayıs ayındaki yıllık umumi muayene raporunda imzası bulunan, Köprüler Şefi Çetin Yıldırım savunma yapmıştı.

Bugün sanık avukatları, mağdur aileler ve avukatlarının beyanları alınacak.

AİLELERİN İFADELERİ ALINIYOR

Faruk Koçman’ın babası Ali Koçman: Tüm sanıklardan davacıyım. Hepsinden davacıyım. 25 yaşında kızım öldü. Torunum yetim kaldı. Cezalarını çekmelerini istiyorum.

Sena Köse’nin annesi Aysun Köse: Bu olay olmasaydı hiç mahkeme salonalarına girmeden ölecektik. İlk hafta içinde bir doktor bir görevli ve TCDD’den bir yetkili geldi. Yol bekçilerinin işten çıkarıldığını belirttim. Maaşlarını mı ödeyemediniz dedim. TCDD yetkilisi de bana bu işler sinyalizasyon var onlara gerek yok dedi. Ben sonra araştırdım bizim orada 2020’nin başında yapılacağı belirtiliyordu. Bizim orada sinyalizasyon yoktu. En başından aldatıldım. Beni yanlış yere yönlendirdim. AFAD bana çocuklarınız taburucu oldu dedi. AFAD beni yanlış bilgilendirdi. Hastaneye giremedik. Sağlık bakanlığından şikayetçiyim. Biz hastaneye giremedik. Personel kapısından gizlice girebildik. Belki ben kalp krizinden gidecektim. Ölüm yok yaralılar var dediler. Her kurumdan şikayetçiyim. Bu tren yolu iki saate indirildi. Ben ona güvendim. Çocuğumu o yüzden o yolda gönderdim. “Yaşından çok genç görünüyorsun” dediler bana. Kar amacıyla hızlandırdılar. Şov için bunun yapıldığına inanıyorum. Gereğinin yapılmasını imza yetkisi olanlardan en üste kadar cezalandırılmasını istiyorum.

Sena Köse’nin babası Gürkan Köse: Heyetinize güvenmek istiyoruz. Kazayı öğrendik bir saat içinde oraya vardık. Ulaşım yoktu, bir eziyet içinde oraya vardık. Çorlu devlet hastanesine vardık. Herkes yaşıyor dediler. Üst kata iniyoruz kimse yok, aşağıya iniyoruz yukarıya çıkardılar. En çok zorumuza giden bu yalan haberler oldu. Sabaha kadar orada bekledik. Eşime söylenen laflar zoruma gitti. Eşime “daha gençsiniz” dediler. A’dan Z’ye herkesten şikayetçiyim.

Yurdagül ve Günce Dikmen’in annesi Funda Dikmen: Ben olayı yaşadım. Trendeydim. Cumartesi sabahı düğüne gittik. Uzun süre yolcu tren yoktu. Onlar meraklandı. Büyük kızım “tren hızlı gidiyormuş” dedi. Yola çıktı. Sarılar tarafında yavaşladı. Muratlı’da da yavaşladı ama dönerken ayakta yolcu çok fazlaydı. 360 yolcudan fazla insan vardı. Aşırı ayakta yolcu vardı ve tren çok hızlı gitti. Ben devrilen ikinci vagondaydım. Camlar zangırdamaya başladı. Sonra patlama gibi bir şey oldu. Kızımı orada kaybettim. bayılmışım. Ayıldığımda etrafıma baktım ama kızlarım yoktu. Makinistler geldi yangın çıkabilir diyerek bizi uzaklaştırmaya çalıştı. Onlar hiçbir şekilde bildirmedi. Vagonların altında insan var diyebilirlerdi. Kendi imkanlarımızla Tekirdağ devlet hastanesine gittik. Daha sonra çorlu devlet hastanesine gittik. Sabah kadar bekledik. Diyeceğim o ki vagonların altında insan vardı. Bizim acil kurtarma ekibimiz yok mu? Ben Türkiye Cumhuriyeti Devletinden şikayetçiyim. Soruyorum hak ettikleri için mi yoksa selamla sabahla mı oralara geldiler. Hepsinden şikayetçiyim.

Kardeş Dikmen: Eşim anlattı. Tüm sorumlulardan şikayetçiyim.

Bahattin Doğrul: Eşimi ve çocuklarımı emanet etmiştim. Yağmur yağdığı için elektrik yok diyerek bilet kesmediler. Kondoktür yanıma geldi anca bilet kesmedi. Ücreti Muratlı’da verdim. Çocuklarımda bir şey yok. Zelzele olduğunu düşündüm. Ondan sonrasını hatırlamıyorum. Şu an boynumdan sakatım. Bir çocuğumun kafası patladı, eşimin durumu iyi.

Yağmur Laçin’in babası mağdur Cabbar Laçin: Televizyondan öğrendim. Yediden sonra yayın yasağı geldi. Kardeşimle beraberdik. Ona telefon açtılar. (gözyaşlaırnı tutamadı, ağlamaya başladı). Yağmur Laçin’i kaybettik diğerini bulamıyoruz dediler. Onda bayıldım. Bitkisel hayata girdim. Ne olduğunu bilmiyorum. Burada ihmal çok büyük. Bu bir cinayet. TCDD devletin bir kurumu. Devletin baştan aşağıya kadar suçu vardır. En büyük suç üsttekilerin. Ben bittim. Sizin kızınız çocuğunuz ölseydi ne yapardınız? Gerçek bir adalet istiyorum. TCDD’den bana bir yazı geldi bana: Gelin tazminatınızı alın. Ben dilenirim yine o parayı almam. Önce bir geçmiş olsun. Aç kalsam bile ekmeğe muhtaç kalsam bile almam o parayı. Bir devlet adamı gelmedi yanıma. AKP ilçe başkanı beni arıyor. Neyin ne olduğunu çok biliyorum. Hepsinden şikayetçiyim.

Melet Tuna’nın eşi mağdur Ekrem Tuna: Her bir vagonda 10 kişi 15 kişi fazla vardı. Bizim vagonda 40 kişi fazlaydı. Bir vagonda 80 koltuk var ancak emniyet kemeri yok. Tren doldu taştı insanlar artık nefes alamaz hale geldi. Muratlı’ya geldiğimizde insanlar trenin üstüne çıkacak durumdaydı. Kondoktür bilet kesemedi kalabalık nedeniyle. Muratlı’dan binenler biletsiz öldü. Hiç kimseye bilet kesilmedi. Sarılar Köyü’nü geçtik, tak tak diye vagondan ses geldi. Eşim “ne oldu ölüyoruz” dedi. Vagon devrildi, uçtuk gittik. Eşimi kaybettim. Tuvaletin üstünde yüzü koyun yatıyordum. Vagonun içine girdik, aradık bulamadık. Çok fazla ölü vardı, 25 kişi değil bu sayı. Allaha emanet yaşıyoruz. Hepsi yalan söylüyor. Ulaştırma Bakanı, Mustafa Karaşahin, Sıddık Binboğa, İsa Apaydın, bölge müdürü. Hızlı tren gelecek diye ağaçları kestiler. Sekiz yıl sürdü. 25 kişinin hayatını kaybetmesi 100-150 kişinin yaralanması için mi sekiz yıl sürdü? O mimarları ve mühendisleri karşımda görmek istiyorum. Benim bu garibanlarla işim yok. Ben o üsttekileri istiyorum.

5 yaşındaki Ömer Alperen Can'ın annesi Melike Can: Sağlık Bakanı gelecek diye üzerimi temizlediler. Bana ameliyat giysisi giydirdiler. Ben o saate kadar çamur içindeydim. Şikayetçiyim.

Ersen Gül’ün eşi mağdur Hatice Canan Gül: İki çocuğum yetim kaldı. Bize bu acıyı yaşatanlardan davacıyım. Hepsinden şikayetçiyim. Davaya katılma talebinde bulunmak istiyorum.

Katliamda yaralanan müşteki Emre Kocaağa: Asıl suçluların ceza çekmesini istiyorum. Beni hiç aramadılar. Nerdesiniz demediler. Karşımıza dört kişiyi getirdiler ancak ben asıl üsttekileri istiyorum. Ankara’ya gidip kendi imkanlarımla ameliyat oldum. Halen tedavi görüyorum. Muratlı’dan bindim, biletçi bilet kesmedi. Trenden veriyorlar dediler. Kapıda oturanlar koridorlarda oturanlar vardı. Tıklım tıklımdı. Biletçiler bir şey sorduğumuzda bizi azarlıyordu. Yoğunluktan bilet alamadım. Trene binerken hafif bir yağış vardı. Tren biraz hızlıydı. Bir acelesi var mı diye düşündüm. Bir gümbürtü geldi pat pat ses geldi. Ondan sonra bayıldım. Sonra hastaneye kaldırıldım.

'KENDİ İMKANLARIMLA ULAŞMASAYDIM OĞLUMU KAYBEDECEKTİM'

Katliamda hayatını kaybeden Emel Duman’ın eşi Erkan Duman: Bir meleğin insan şeklini almış olan eşimi kaybettim. Evladım yaralandı. İki ay yoğun bakımda kaldı. Yüzünde ömrü boyunca taşıyacağı izler kaldı. Kendi imkanlarımla cerrahlara gittim. Çorlu istasyonundaydım. Saat 17.10 gibi kazayı duydum. Aracı duyar duymaz ambulansın peşinden gittim. Eşimi aradım açmadı. Olay yerine gittim. Önümüzden giden ambulans ve itfaiyeciler da olay yerini bulamadı. Makinistler ambulansa haber vereceğine amirine haber veriyor. Olay yerine 25 dakika sonra 17.40 gibi vardım. Polis ve jandarma yoktu. Oğlumu buldum annen nerde diye sordum “annem öldü” dediler. Oğlumu sağlık çalışanlarına teslim etmek istedim. Önce almak istediler, zorlayınca aldılar. Efe 5-10 dakika geç kalsaydı o da bugün ölmüş olacaktı. Eşimi bulamadım. Ceset torbalarının fermuarlarını açık baktım ancak bulamadım. Olay yerinden insanları kasıtlı olarak uzaklaştırdılar çünkü hemen çalışmaya başlayacaklardı. Niye yabancı ülkelere para ödememek için. Herhalde bu para bizim giden canlarımızdan daha değerli. İnsanlar orada can çekişe çekişe öldü. Acil eylem planımız yok. Ambulans ve itfaiye olay yerini bulamadılar. Biz asıl suçluların kim olduğunu biliyoruz. Rapor tutmuş, bunun üzerinde durmamışsın demek. Ben de bazen üstlerime rapor yazıyorum, yapmayınca yine gidip söylüyorum. Onun da öyle yapması lazım. Hayallerimiz yarım kaldı. Biz şu an yaşayan ölüleriz. Hayallerimiz kalmadı. İster buradakiler ister üsttekiler olsun ben suçluların cezalarını çeksin istiyorum. Hastaneye siyasilerden çok gelen giden oldu ancak TCDD’den hiç kimse gelmedi. Hayatımız komple değişti. Çoçuğum arabaya uçağa binemiyor. Tatile gidecekti gitmek istemedi. Sadece benim aracımla seyahat edebiliyor. Herkesten tüm sorumlulardan tüm kurumlardan şikayetçiyim. Oraya kendi imkanlarımla ulaşmış olmasaydım bugün oğlumu da kaybedecektim.

BENİM GİBİ ANNELER BİR DAHA YANMASIN

Eşi Derya ve kızı Beren Kurtuluş’u kaybeden Melih Kurtuluş: 6 aylık kızımı kaybettim. Burada TCDD’nin olmaması, böyle bir iddianamenin olması çok ayıp. Burada sadece dört kişinin yargılanıyor olması ve TCDD’nin bu davanın dışında tutuluyor olmasını kabul etmiyorum. Acaba ihaleyi istedikleri kimsele alamadığı için mi iptal ettiler? Bunun da araştırılmasını istiyorum. Burada TCDD olmadığı sürece buradaki dört kişiye bir şey demek istemiyorum. TCDD burada olmalı.

Katliamda kızı Bihter Bilgin’i kaybeden Zeliha Bilgin: Fotoğrafı göstererek ben bu dört canı kaybettim. Ben ihmaller yüzünden kaybettim. Ben vergi veriyorum. Daha iyi şartlarda çocuklarımı yaşatmak için. Kızım Bihter Bilgin gitti. Uzun süredir seferler yoktu. Annem çocuklarımı görmek istiyordu. Treni görmek için gitmişti. Kızıma sordum tren nasıldı diye “tren çok hızlıydı, beğenmedim” diye yanıt verdi. O gun saat 4 gibi yağmur şiddetli yağıyordu. Kısa sürede fırtına halinde yağdı. O arada Bihter beni aradı. Treni beklediklerini söyledi. Ben yemek yaptım ama kızım yemeği yiyemedi. Bihter’i aradım ulaşamadım, Derya ve Emel’i aradım ulaşamadım. Erkan’ı aradım, “abla biz yandık, kim varsa getirin” dedi. Olay yerine gittiğimizde paramparça cesetler, çaresiz insanlar. Ulaştırma Bakanı nerede? O sorunlu menfezin yapılması için benim kızımı kaybetmem mi gerekiyordu? 25 can gitti, 25 acılı aile gitti. Çok ağır bir tedavi görüyorum. Ben hayatımı kaybettim. Ben zıngır zıngır titriyorum. İhmaller yüzünden kızımı kaybettim. O garibanı niye getirdiler önümüze. Kendileri gelecekti. O makinisti İsa Apaydın’ı karşımızda görmek istiyoruz. Mustafa Karaşahin’i görmek istiyorum. İddianameyi ve o TCDD ile ilişkileri olan kişilerin hazırladığı bilirkişini kabul etmiyorum. Pamukova katliamında gerçek adalet yerini bulsaydı, Çorlu katliamı Ankara’daki katliamı olmayacaktı. TCDD Genel Müdürü’nü istiyorum. Ben onları ihmal yüzünden ölsünler diye büyütmedim. Adalete güveniyorum. Benim gibi anneler bir daha yanmasın.

'BURADA TCDD OLMADIĞI SÜRECE DÖRT KİŞİYE BİR ŞEY DEMEK İSTEMİYORUM'

Eşi Derya ve kızı Beren Kurtuluş’u kaybeden Melih Kurtuluş: 6 aylık kızımı kaybettim. Burada TCDD’nin olmaması, böyle bir iddianamenin olması çok ayıp. Burada sadece dört kişinin yargılanıyor olması ve TCDD’nin bu davanın dışında tutuluyor olmasını kabul etmiyorum. Acaba ihaleyi istedikleri kimsele alamadığı için mi iptal ettiler? Bunun da araştırılmasını istiyorum. Burada TCDD olmadığı sürece buradaki dört kişiye bir şey demek istemiyorum. TCDD burada olmalı.

Kızı Bihter Bilgin’i kaybeden Zeliha Bilgin: Fotoğrafı göstererek ben bu dört canı kaybettim. Ben ihmaller yüzünden kaybettim. Ben vergi veriyorum. Daha iyi şartlarda çocuklarımı yaşatmak için. Kızım Bihter Bilgin gitti. Uzun süredir seferler yoktu. Annem çocuklarımı görmek istiyordu. Treni görmek için gitmişti. Kızıma sordum tren nasıldı diye “tren çok hızlıydı, beğenmedim” diye yanıt verdi. O gun saat 4 gibi yağmur şiddetli yağıyordu. Kısa sürede fırtına halinde yağdı. O arada Bihter beni aradı. Treni beklediklerini söyledi. Ben yemek yaptım ama kızım yemeği yiyemedi. Bihter’i aradım ulaşamadım, Derya ve Emel’i aradım ulaşamadım. Erkan’ı aradım, “abla biz yandık, kim varsa getirin” dedi. Olay yerine gittiğimizde paramparça cesetler, çaresiz insanlar. Ulaştırma Bakanı nerede? O sorunlu menfezin yapılması için benim kızımı kaybetmem mi gerekiyordu? 25 can gitti, 25 acılı aile gitti. Çok ağır bir tedavi görüyorum. Ben hayatımı kaybettim. Ben zıngır zıngır titriyorum. İhmaller yüzünden kızımı kaybettim. O garibanı niye getirdiler önümüze. Kendileri gelecekti. O makinisti İsa Apaydın’ı karşımızda görmek istiyoruz. Mustafa Karaşahin’i görmek istiyorum. İddianameyi ve o TCDD ile ilişkileri olan kişilerin hazırladığı bilirkişini kabul etmiyorum. Pamukova katliamında gerçek adalet yerini bulsaydı, Çorlu katliamı Ankara’daki katliamı olmayacaktı. TCDD Genel Müdürü’nü istiyorum. Ben onları ihmal yüzünden ölsünler diye büyütmedim. Adalete güveniyorum. Benim gibi annemler bir daha yanmasın.

Katliamda torunu Bihter Bilgin'i kaybeden Mürvet Güvenç: Görevlerini yapsalardı, yavrularım ölmeyecekti. Çok değerli varlıklarımdı. Kimin suçu varsa cezasını çeksin. Allah kimseye bu acıyı yaşatmasın. Adalet istiyorum. Çok acılar çektim. Şikayetçiyim. Davayı müdahil olmak istiyorum.

'HER ŞEYİMİ ORADA BIRAKTIM, BÜTÜN SORUMLULAR CEZASINI ÇEKSİN'

Katliamda hayatını kaybeden Serhat Şahin’in annesi Fatma Şahin: Tren iki kez sendeledi daha sonra şiddetli bir sarsılma oldu. Oğlumun uçtuğunu elimden kaydığını gördüm. Kızıma sordum kardeşin nerede diye. Oğlumun sadece kafası ve kolu vardı trenin altında. Saatlerce orada trenin altındaydı. Hastaneye gittim ancak oğlumu kaybettim. Bütün her şeyimi orada bıraktım. Her şeyimi orada bıraktım. Bütün sorumlular cezasını çeksin.

Serhat Şahin’in kardeşi Seren Şahin: Ben de trendeydim. Altınşehir’de hafif sendeledi ve durdu. Pazar günü gittiğimizde ölü sessizliği vardı. Çocuklar sürekli ağlıyordu. Tren önce bir sendeledi sonra şiddetli bir ses geldi. Büyük bir sesti. Ben sonra bayılmışım. Uyandığımda annem kardeşimi aramak için trenden çıktı. Ben de küçük bir delikten dışarı çıktım. Tren sürüklenerek tarlaya gitmişti. Raylar başka yerdeydi. Daha sonra helikopter geldi ancak sadece ölüleri aldı ancak yaralılara dokunmadı. Şikayetçiyim.

İHALELERİ KİMLER ALDI? YAPMIYORLARSA DA İSTİFA ETSİNLER'

Katliamda hayatını kaybeden Serhat Şahin’in babası mağdur Hüseyin Şahin: Ben olay yerine vardığımda AFAD ekipleri vardı ama onlar vatandaşları izliyorlardı. Ben hanımın yanına geldiğimde tren altındaki oğlumun bedeni hali sıcaktı. AFAD eğer oraya aletleriyle gelmiş olsaydı, oğlum bugün yaşıyor olacaktı. O kadar görevli vardı ancak ben ve köylüler toprağı kazıyorduk oğlumu kurtarmak için. Onlar da izliyordu. Ben her gün oğlumun mezarına boynu bükük gidiyorum çünkü adaleti halen sağlayamadık. Soruyorum buradaki kişiler vasıfsızsa neden devlette çalışıyor? İhaleleri kimler aldı? Açıklasınlar yapamıyorlarsa da istifa etsinler.

Katliamdan yaralı kurtulan Cihat Subaşı: Ben cuma ve pazar günleri bu treni kullanıyordum. O gün de Muratlı’dan bindiğimizde bilet yoktu çünkü o istasyon pazar günü kapalı. Tren çok doluydu. Annemle ben ayakta bekliyorduk. Bir anda şiddetli bir ses geldi. Tren zıpladı. Ben o esnada sürüklendim. Daha sonra uyandığımda tuvaletlerin oradaydım. Annemin vefat ettiğini düşünerek onu aramadım, çok kötü durumdaydım. Bir delikten çıkmaya çalıştım, birileri geldi aldı beni oradan. Bulunduğum yer hep kan doldu. Annem beni aramış trende. Bir buçuk saat sonra yardım geldi. Sarılar Köyü’nden gelen römorkle başka bir yere götürdüler. Sonra hastaneye ambulansla götürüldüm. Tedavi gördüm bir süre ve taburcu oldum. Hastanede acılı günler yaşadım. Keşke herkes benim gibi kurtulup yaşamış olsaydı.

Katliamda hayatını kaybeden Özcan Cesur’un eşi Hacer Cesur: Muratlı’da bilet alamadık. Trende alacaktık ancak önce pat pat diye sesler ardından şiddetli bir sarsıntı oldu, ben o sırada başımı tavana vurdum. Eşim yanımdaydı, kapı açıldığı sırada eşimin dışarıya fırladığını gördüm. Ben bayılmışım. Hastaneye götürdüler beni. Eşimi saat sekiz gibi vagonun altından çıkarmışlar. Ben 7.30’a kadar oradaydım ancak yardım gelmedi o saate kadar.