'İki anahtar ve emeklilik palavralarını daha önce denedik'

Fatih Altaylı'nın bugünkü "Eski ekonomiye dönüş" başlıklı yazısı şöyle:

Eski ekonomiye dönüş

KAMU bankaları konut kredi faizlerini indirince tartışma başladı.

“Nasıl olur, olur mu böyle şey?” diye.

Eleştirenler basitçe şöyle diyor: “Bankalar para toplarken verdikleri faizden daha azına nasıl kredi verebilir?”

Verebilirler elbet.

Mesela yurtdışından çok düşük faizle para bulurlar, onu Türkiye’de yüksek faizle topladıkları parayla birleştirirler ve bunun ortalaması mevduat faizinden düşük faiz olabilir.

Ancak bir yandan da kur artıyorsa bu biraz zor olabilir.

Ya da Türkiye’de yıllarca uygulanan yönteme geri dönülmüştür.

Bu bankalar para toplarken verdikleri faizden daha düşük bir faizle kredi verir, bankalar zarar eder, bu zarara “görev zararı” denir ve Hazine bu bankaların zararını karşılar.

Bu da sonuçta enflasyona yol açar.

Bu zararına krediler üretime yönelik yatırımlar için veriliyorsa bir süre sonra üretim artar ve üretim artışıyla birlikte enflasyon yavaş yavaş düşer.

Yok eğer bu krediler sanayiye, üretime dönük alanlara değil de popülist yaklaşımlarla tüketime dönük alanlara veriliyorsa enflasyon katlanarak artar.

Türkiye daha önce de bunları uzun süre yaşadı.

İki anahtar ve erken emeklilik palavralarıyla bunları denedik.

Sonuç enkaza dönen bir Türk ekonomisi oldu.

Kemal Derviş gelip de tüm bunlara yapısal bir neşter vuruncaya kadar Türkiye bu yöntemi denedi.

Derviş’ten sonra gelen AK Parti hükümetleri de bu prensiplere uydular ve seçim ekonomisi falan uygulamadan yürüdüler.

Şimdi görüyoruz ki, tekrar “eski ekonomi”ye dönüş yapıyoruz.

50+1’in ülkeye faturası galiba bu olacak.