Kıraç: Şehirli kadın çocuğa bakmıyor, evde kahvaltı bile hazırlamıyor!

‘Deli Düş’ adlı kitabınızda “Bir karı koca ayrıldığında erkek eşinden ayrıldığı için, kadın sosyal konumundan ayrıldığı için üzülür” diyorsunuz. Ne demek istediniz?

‘Deli Düş’ benim 2003’te yayımlanan bir kitabım. Bir yayınevi benimle yaptığı röportajı kitap haline getirip bastı. Dolayısıyla orada bambaşka bir cümlenin ve konunun içinden onu çekip aldığınızda yanlış anlaşılmaya müsait bir hale geliyor. Ama kadınların sanıldığı gibi duygusal olmadığı konusunda netim. Boşanmalara bakınca bile bunu görebilirsiniz. Boşanan kadın üç ayda topluyor kendini, boşanan adam darmaduman oluyor.

Evliyken her şeyin sorumluluğunu kadına yüklediği için olabilir mi erkeğin sonradan o kadar dağılması...

Alakası yok. Sen artık gömlek ütüleyen, yemek yapan kadın var mı zannediyorsun? Onların hepsi geçmişte kaldı. Onlar gariban kadınlardı. Eski, zavallı kadınlardı. Şimdi kadınlar öyle değil maalesef.

Gömlek ütülemek bir kadının asli görevi mi sizce?

Değilse, o zaman ‘gömlek ütüleyen, çocuğa bakan kadın’ metaforunu kadınlar işlerine geldiği gibi kullanmasın.

Bu da ne demek?

Kendileriyle ilgili bir yorum yapıldığında hemen başlıyorlar: “Kadın temizlik mi yapsın, çocuğa mı baksın, yemek mi yapsın?” demeye. Çocuklara yabancı dadılar bakıyor. Hafta sonu kahvaltıcılar tıklım tıklım. Şehirli kadın çocuk bakmayı geçtim, evde kahvaltı bile hazırlamıyor. Bu algı yanlış. Bu yanlış algıyı parçalamak lazım.