Hawking’in Kara Delik Paradoksu çözülüyor mu? Bilim insanlarından yeni araştırma

İngiliz fizikçi ve teorisyen Stephen Hawking’in, 1971 yılında Einstein’ın Genel Görelilik Kuramı’ndan türettiği Kara Delik Teorisi, yarım yüzyıldır bilim dünyasını çeşitli tartışmaların içine çekmişti. Sussex Üniversitesi’nden araştırmacıların ortaya koyduğu yeni çalışma ise “kuantum kılı” teorisiyle Hawking’in kara delik paradoksunu çözebilmeyi amaçlıyor. Araştırma Physical Review Letters dergisinde yayınlandı.

Araştırmayı yöneten Sussex Üniversitesi’nden Profesör Xavier Calmet, on yıl boyunca problemin arkasındaki matematik üzerinde çalıştıktan sonra, ekibinin geçen yıl hızlı bir ilerleme kaydettiğini ve bu sayede sonunda sorunu çözdüklerini belirtti.

“10 YILDIR UĞRAŞTIĞIMIZ PARADOKSU ÇÖZDÜK”

Calmet, “Bu paradoksu çözmenin fizikte büyük bir paradigma kayması gerektireceği ve kuantum mekaniğinin veya genel göreliliğin yeniden formüle edilmesini zorunlu kılacağı genel olarak bilim çevrelerinde varsayıldı. Bulduğumuz şey, ki bence özellikle heyecan verici, bunun gerekli olmadığı” dedi.

Hawking’in paradoksu şu şekilde özetlenebiliyor… Kuantum fiziğinin kuralları, bilginin korunduğunu belirtir. Kara delikler bu yasaya meydan okuyor çünkü bir nesne bir kara deliğe girdiğinde, içinde kodlanmış herhangi bir bilgiyle birlikte, özüyle sonsuza dek yok olur. Hawking’in tespit ettiği bu paradoks, onlarca yıldır bilim insanlarını şaşırtmaya devam etti.

Bu paradoks için, kara deliğe girmeden önce bilginin yandığı varsayılan “güvenlik duvarı teorisi”, kara deliklerin belirsiz sınırları olduğu düşünülen “tüy yumağı teorisi” ve sicim teorisinin çeşitli dalları da dahil olmak üzere önerilen sayısız çözüm önerildi. Ancak bu önerilerin çoğu, modern fiziğin iki direği olarak kabul edilen kuantum mekaniği yasalarının veya Einstein’ın Yerçekimi Teorisi’nin yeniden yazılmasını gerektiriyordu.

DOĞRULUĞUNU TESPİT ETMEK MÜMKÜN DEĞİL

Buna karşılık, Sussex Üniversitesi’nden araştırmacıların geliştirdiği “kuantum kılı teorisi”, yeni bir matematiksel formülasyon kullanarak genel görelilik ve kuantum mekaniği arasındaki boşluğu doldurarak paradoksu çözdüğünü iddia ediyor.

Maddenin bir kara deliğe dönüşmesiyle, kütleçekim alanında zayıf bir iz bıraktığını öne sürüyorlar. Bu ize, “kuantum kılı” adı veriliyor ve araştırmacılar, kara deliğin çöküşü sırasında bilginin korunduğu mekanizmanın kalacağını söylüyorlar. Bu teoriye göre, kütleleri ve yarıçapları aynı, ancak farklı iç bileşime sahip iki kara delik, yerçekimi alanlarında çok ince farklılıklara sahip olacak.

“Kuantum kılı teorisi”ni astronomik gözlemlerle test etmenin bariz bir yolu yok, çünkü yerçekimi dalgalanmaları ölçülemeyecek kadar küçük olacak. Ancak söz konusu teorinin bilimsel çevrelerde detaylı şekilde incelemeye girmesi bekleniyor.

Profesör Calmet son olarak, “Büyük bir iddianız olduğunda, ona arka çıkıp destek olmalısınız. İnsanların bu teoriyi tamamen kabul etmesi biraz zaman alacak. Paradoks uzun zamandır ortalıkta dolaşıyor ve tüm dünyada yıllardır bunun üzerinde çalışan çok ünlü insanlar var” dedi.