Şair Tuğrul Keskin, İkizdere'de direnen kadınlar için şiir yazdı

Rize'nin İkizdere ilçesinde Cengiz İnşaat'ın taş ocağına karşı mücadele eden yurttaşlara, tüm Türkiye'den destek yağıyor.

Son olarak şair Tuğrul Keskin, taş ocağına karşı direnen kadınlar için bir şiir kaleme aldı.

Keskin'in 'İkizdereli Kadınlara Övgü' isimli şiiri şöyle:

''-Joe Corrie’yi sevgiyle anarak

Dipdiri öfkeleriyle kadınlar bekliyor karşısında taş ocağının

Günün dehşetinden gözleri çakmak çakmak ve dimdik alınları

Pırıl pırıl yemyeşil ormanlarının içinden azgın buldozerlere

dikmişler gözlerini

Karadeniz’in dalgalarından ve yağmurlarından kaçıp Rize’nin

Sığınmışlar cancana araçların açtığı çukurlara ve küme küme

Bakmaktalar üstlerine hınçla homurdayan esaret makinalarına.

Esaret makinalarının karşısında kadınlar bekliyor, kadınlar aynı

kör noktaya dikmişler kapkara gözlerini

Çelik kalkanların karşısında durmaktalar kımıldamadan dosdoğru

Durmaktalar sessiz soluksuz ve an be an büyüyen devasa öfkeyle.

Evlerinin önündeki ve artık kurumaya yüz tutmuş derede az önce

Gördüler yuvarlanan bir çocuğu çamurlar içinde kayalıklar arasından

Kadınlar, çamurlu sulara aktılar yüzlerce ve copların karşısında

Durmaktalar dimdik kardeşçe; ölümü çağıran copların karşısında!

Gece umulduğundan da soğuk ve yağmur yağıyor sis içinden

Fogaları, elişi yazmaları, tülbentleri sırılsıklam sancıdan

İncecik çukur yanakları mosmor bekliyorlar aç sırtlanların önünde

Satılmış dağlarını ve yemyeşil ormanlarını ve billurdan derelerini

Koruyanlar bekleşiyor karanlığın içinde; sabahı yok gecenin ve bir

mucize de olmayacak besbelli.

Ama inançtan ve aşktan yaratılmış olanlar ki onlar, yeniayın altında!

Haber geldi başkentten kadınlara; ‘kurtarıcı biziz, dönün evlerinize…’

Dönmeyecekler yuvalarına; hamsikoli, lazböreği yaptıkları ocaklarını

bir daha yakmayacaklar

Bekleyecekler şafak sökene dek ve kara makinalar dönene dek

karanlığına

Taş ocağı için yakılan ağaçlar yeniden büyüyene ve ürkütülen ceylanlar

kavuşana dek yavrusuna

Al yazmalı kadınlar bekleyecek şafağın ötesini görene dek ve mavi yıldız

çiçeği

Yeniden ve korkusuzca açana, billur su, yatağından akana ve kazıcının

Açtığı çukurlarda ekinler göverene dek yeniden, bekleyecekler sabırla!

Taş ocağının gerisinde taş kesilmiş bakıyor kokençli, yazmalı canlar

Bakıyorlar coplara ve homurtusu hiç dinmeyen paslı araçlara

İşkencedere Vadisi binlerce yıldır görmedi böylesi bir insan seli

Ağaçlar, kayalar, börtü böcek; ayağa kalkıp vücutlanmış sanki toprak

Bıkıp usanmadan bakmaktalar makaslı peştamalı omzunun gerisinde

bayrak gibi dalgalanan kadına.

Tek kurtarıcı; kadınlar bekleşiyor, sokulmuşlar cancana, karşısında

sonsuz yeşili iştahla yutanların.

Gözleri avını bekleyen vaşaktan ödünç, kollarında öldürülmüş toprağın

cılız bedeni

Ayırılmayacak kadınlar bu gece taş ocağının önündeki siperlerden

Asla dönmeyecekler yuvalarına; karalahana dolması, muhlama

yaptıkları ocaklarını bir daha yakmayacaklar

Bekleyecekler yağmurda şafak sökene dek ve kara makinalar dönene dek

karanlığına.

Kadınlar siperdeler taş ocağının önünde ve elişi beyaz tülbent kan içinde!

27 Nisan/1 Mayıs 2021, İzmir''