Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu'nun oğlundan duygulandıran sözler... Son konuşmalarını anlattı

Koronavirüs nedeniyle hayatını kaybeden ilk sağlık çalışanı Prof.Dr. Cemil Taşçıoğlu'nun oğlu Onur Taşçıoğlu, Demirören Haber Ajansı (DHA)'na konuştu.

Taşçıoğlu, "Babasız ilk babalar günüm. Kolay değil, herhalde tüm gün boyunca her saniye geçmişte neler yaşadıklarımızı düşüneceğim. Her babalar gününde sabah ilk babamı arardım. Bu kez annemi arayacağım çünkü o da bana babalık yapmıştır. Zor olacak ama güçlü olmamız lazım. Herhalde telefon edeceğime, mezarına gidip onunla sohbet edeceğim" dedi.

Koronavirüs salgını nedeniyle hayatını kaybeden ilk sağlık çalışanı Prof. Dr. Cemil Taşçıoğlu, adeta salgınla mücadelenin sembolü oldu. Oğlu, Onur Taşçıoğlu onun için "Vefatı bile insanlara bir şeyler öğretti, herkes bu hastalığın ciddiyetinin farkına vardı" diyor. Dostları, öğrencileri ve hastaları tarafından çok sevilen Taşçıoğlu, 1 Nisan günü hayatını kaybettiğinde tüm Türkiye onun için saygı duruşunda bulundu. İsmi ise, Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde yaşatılıyor. Oğlu Onur Taşçıoğlu, babasız geçireceği ilk babalar günü öncesi, babası Cemil Taşçıoğlu'nu DHA'ya anlattı.

"TANIYAN DA TANIMAYAN DA BABAMI ÇOK SEVDİ"

Babasının bu kadar seveni olduğunu tahmin edemeyeceğini ve çok şaşırdığını ifade eden Taşçıoğlu, "Babamı 1 Nisan'da kaybettiğimiz zaman, daha doğrusu 1 Nisan'dan önceki o süreci yaşadığımız zaman ben de çok şaşırdım. Ben de babamın bu kadar seveni olduğunu tahmin etmiyordum. Fakat babamı tanıyan da, tanımayan da çok sevdi. Çünkü babam, hastalandığı gün çektiği videodaki doğallığıyla sevildi. Ki ben bunu babamın vefat ettiği iddiaları olunca istemiştim. İyi bir insan, bana göre zaten bakışlarından belli olur. O hissiyatı, o sıcaklığı veren insan, onu belli eder. Onun sıcaklığından dolayı, o videodan sonra tanımayanlar da nasıl biri olduğunu anladı. Babam kendisine hep hedef koyan ve o hedefler için hep uğraşan bir insandı. Babam sadece hastalarına değil, biz evlatlarına, dostlarına mesaj vererek ve bir şeyler öğreterek hayatı göstermeye çalıştı. Hiçbir zaman şunu yap veya bunu yap demezdi. Her zaman bir mesaj yoluyla bunu anlatırdı ve o size sözden daha değerli gelirdi" dedi.

"ÖĞRETMENİM OLSA, HERHALDE BENİM DE EN SEVDİĞİM ÖĞRETMENİM O OLURDU"

Cemil Taşçıoğlu'nun öğrencileri tarafından neden bu kadar sevildiğini ise Taşçıoğlu, "Babamın hastalığı ilk nüksettiği zaman ben İstanbul Tıp Fakültesi Öğrenci Birlikleri ile görüşmeye başladım. Kaldı ki ben onlara değil, onlar bana ulaştılar. O kadar üzgündüler ki, sanki elbirliği ile hocalarını kurtarmaya çalışıyorlardı. Bu sayede ben de de öğrencilerine karşı, babamın öğrencilerine karşı da ne kadar duygusal olduğunu anladım. Baktığınız zaman hoca kelimesi ya da doktor kelimesi insanlara biraz uzaktır. İnsanlara kaç tane hocanız, kaç tane doktor tanıdığınız var diye sorduğunuz zaman insanın aklına bir iki kişi gelir. Çünkü hoca veya doktorlar mesafeli gelebilir ya da insanlar onlara mesafeli durabilir. Babam öyle bir insandı ki, öğrencilerine karşı kesinlikle bir mesafesi yoktu. Öğrencileri de ona hem sevgi, hem saygı duyarlardı. Baktığınız zaman tıp kitapları binlerce sayfadan oluşuyor ama babam kitaba bağlı kalmazdı. O insanlara öğretirken bile farklı yollardan öğretirdi. Bundan dolayı da öğrencileri babama hayran kalırlardı. Öğrencilerle öğrenci olurdu. Aslında babamın sırrı buydu. Hastalarla hasta olması veya öğrencilerle öğrenci olması, dostlarıyla hakikaten dost olmasıydı. Bu onun içinden gelen bir şeydi. O yüzden öğrencilerinin babamı bu kadar sevmesi son derece doğal. Benim de öğretmenim olsa, herhalde en iyi öğretmenim olurdu" diye anlattı.

"FULAR MERAKI BENDEN GELİYOR"

Babasının fular merakını ise Taşçıoğlu, şu sözlerle anlattı:

"Babamın bir fular takışı bile, öğrencilerinden biri olduğunu gösterirdi. Fular merakı benden geliyor, eskiden ben çok fular takardım. Daha sonra kendisi takmaya başladı. Benden daha çok yakıştığını görünce ben çıkarttım o devam etti. Taktığı fuların renginden bile o günkü ruh halini anlayabilirdiniz. Ama ne şükür ki, taktığı fularların çoğu renkli. Rengarenk bir kişilikti. Ben vefatından sonra hocalarımla ve öğrencilerle çok fazla diyalog haline girdim. Babam bir kere bile ne öğrencilerine, ne yanındaki asistanlarına, ne doktorlara bir kere bile sesini yükseltmeyen bir insanmış. Bu çok önemli. Bir ses tonu vardır babamın, bir 'Alo' dediği zaman bile, bir 'Yürü be koçum!', 'Haydi aslanım!' dediği zaman bile o insanın bütün günü pozitif geçer. Babam işte bunu sağlıyordu, babamın çevresindekiler bu yüzden mutluydu"

"KEŞKE TORUNLARINI DAHA FAZLA GÖRSEYDİ"

Tek keşkem "Torunlarını daha fazla görseydi" diyen Taşçıoğlu, "Büyük kızımla arası çok iyiydi. Küçük kızımla da iyiydi ama aralarında biraz utangaçlık sorunu vardı. Babamla alakalı keşkem hiçbir zaman olmadı ama şöyle dedim, 'Keşke torunlarını daha fazla görseydi' vefat ettikten sonra tabii kızlarım onu göremeyecek, onu tanıyamayacaklar, bu yaşta hatırlayabilecekler mi bilmiyorum. Fakat ben şuna çok sevindim, babam vefat etmeden önce yoğun bakımdayken telefonuna son fotoğrafları yüklemiş, en son hep onlara bakmak için. Benim, ortanca ve en küçük kardeşimin fotoğrafları ile torunlarının fotoğraflarını yüklemiş. Ve sürekli onlara bakmış. Bu işte çok ince bir çizgi. Aslında benim, en duygulandığım noktalardan biri bu oldu. Çünkü iyi bir hoca ve ne olacağını bilmiyor. Belki de biliyor ve bizimle son konuşması biraz duygu yüklüydü. 'Ne olacağım belli olmaz' gibi konuşmuştu. Ve bunu bile bile, onların fotoğraflarına bakarak sonsuzluğa gitti diyelim. Bu yüzden, keşke torunlarıyla biraz daha fazla zaman geçirseydi. Ben bunu çok isterdim" ifadelerini kullandı.

"SON KONUŞMAMIZDA 'KENDİNİZE İYİ BAKIN' DEDİ"

Babasıyla son konuşmasını ise Taşçıoğlu, şöyle anlattı:

"Salı günüydü koronavirüse yakalandığını öğrendiğimizde ve kötüye gidiş vardı. Çarşamba günü yoğun bakıma girdi. 'Kahvaltı yapmak istiyorum ve Onur bana iç çamaşırı gönderebilir mi?' dedi. O iç çamaşırı veya kahvaltısını istemesiyle dünyalar bizim oldu. Çok garip bir şey ama mutluluk vardı içimizde. Bir torba yaptık, babama iç çamaşırı koydum, içine fular koydum ve son olarak da babama bir mektup yazdım. "Baba, bir an önce iyileş, seni sevdiğimi unutma, iyileş ve daha sık vakit geçirelim. Fuları gönderiyorum, öğrencilerinin karşısına fularsız çıkma' diye bir yazı yazdım. Asistanı babama bunu verdikten sonra babam beni aradı ve 'Oğlum mesajını aldım, çok teşekkür ederim. Ne olacağımız belli değil, kendinize iyi bakın' dedi ve son konuşmamız bu oldu. Annem, eşi ve torunlarıyla da konuştu"

"KULAĞI STOTESKOP GÖREVİ GÖRÜYOR, ELLERİYLE HASTALIK TEŞHİS EDİYORDU"

Babasının hastalarına dokunarak, hissederek teşhis ve tedavi yaptığını dile getiren Taşçıoğlu, koronavirüse de bu nedenle yakalandığını düşündüklerini ise, "Koronavirüs farklı ülkelerde vardı fakat Türkiye'ye gelmemişti, ben sürekli babamdan vaka olup olmadığını öğrenmeye çalışıyordum. Babam yok diyordu. Babam hafta sonu hastalanıyor, ondan önceki hafta ben babama telefon açmıştım son durum nedir diye. Ya Salı ya Çarşamba günü sağlık bakanımız tarafından ilk hasta açıklanmıştı. Babam, "Oğlum o hastanın testlerini ben yaptırdım ve hastalık çıktı. Bugün bir tane daha çıktı" dedi. Ben sonradan öğrendim ki, hastalanmadan 10 gün önce babam o hastalardan birine bakıyor ve teste gönderin diyor. Asistana da büyük bir olasılıkla bu kişide de kovid var diyor. Peki babam neden kaptı virüsü? Çünkü babam, hiçbir zaman test sonuçlarıyla karar veren bir adam değil. Babam elle muayene etmeyi seven biri, önce kulağı ile dinleyip, sonra stetoskopu takan bir adam. Önce dokunarak, hissederek, elleriyle hastalığı bulmaya çalışan, sonra testlerle kendi düşüncesinin doğru olup olmadığını çıkartarak testlere başvurur babam. Bundan dolayı büyük bir olasılıkla yine elle muayene ettiği için, virüsü 10 gün önce muayene ettiği o hastadan kaptığı düşünüyoruz. Yoğun bakıma girdiğinde de, akciğerinde o tahribatı görünce, kafasında kendiyle alakalı şüpheler oluyor tabi. Yeni bir hastalık, kimse bilmiyor hastalığı, hocalar bile ilaçları deneyerek tedavi yapıyor. Bunun üzerine diyor ki yoğun bakımda, "Tüm ilaçları benim üzerimde deneyebilirsiniz. Babam hakikaten çok iyi bir doktordu. Bir insan mesleğini eğer farklı yapabiliyorsa, doğuştan bu mesleği edinmiş diye düşünürüm. Babam da bana göre doğuştan doktordu. Çünkü stoteskop görevi görüyorsa kulağı veya elleriyle bir insanın hastalığını teşhis edebiliyorsa, hakikaten teşhisi zor koyulabilen hastalıkları teşhis ediyorsa, bu dediğim gibi doğuştan bir yetenek. Babam işinde, hastanesinde son derece mutluydu. Bu da işini sevmesinden kaynaklanıyor. Doktor olmak, babama mutluluk verdi. Neden iyi bir öğretmen diyecek olursanız, öğretmeyi seviyordu. İnsanlara bir şeyler öğretmenin zevkini yaşıyordu" diye anlattı.

"CUMHURBAŞKANI ERDOĞAN İLE TELEFON KONUŞMAMIZ 9 DAKİKA SÜRDÜ"

Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın attığı twite verdiği yanıtın ardından, telefon açarak kendisiyle uzun bir konuşma yaptığını da anlatan Taşçıoğlu, "Babam yoğun bakımdayken bir ilaç gerekti. Çin'den getirilen bir ilaç. Ama gümrükler, sınırlar kapalı. Dört koldan ulaşmaya çalıştık. Konsolosluklar, İstanbul Valisi yardımcı oldu, Sanayi Odası Başkanımız yardımcı oldu ve en son tabii Sağlık Bakanı ve Cumhurbaşkanımıza bu haber gitti. Sağ olsunlar çok hızlı bir şekilde gerekeni yaptılar ve sadece o ilaç için koca bir uçak ayarladılar. İki üç gün içinde de o ilacı Çin'den getirdiler. Önce İstanbul'a uğradı o uçak ve babama yetiştirildi, daha sonra Ankara'ya devam etti. Benim bu kadar güçlü kalmamın nedenlerinden bir tanesi sayın valimizin, sayın Sağlık Bakanımız ve Cumhurbaşkanımızın yanımda olmaları. Bu çok önemli bir süreçti benim için. Bunun dışında tüm siyasi partilerden milletvekilleri ve üst düzey yetkililerin desteklerini hissettim. Bir kere, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın twitime cevap vermesi benim için inanılmaz şaşırtıcı oldu çünkü benim de öğrendiğim kadarıyla, hayatında ilk defa yapıyormuş. Çok şaşırdım ve ben şunu da söyleyeyim, Cumhurbaşkanısınız ve çok fazla işiniz var. Bir insan o tiwiti attıktan sonra orada bitirebilir ancak, Cumhurbaşkanımız akşam beni aradı. Bu bana çok ilginç geldi gerçekten, bunu söylemek zorundayım. Bir insan başsağlığı dilemek için arar, bu en fazla bir dakika sürebilir ama sayın Cumhurbaşkanımız benimle 9 dakika konuştu. Bunun sadece bir dakikası başsağlığı dileğiydi ama geriye kalan 8 dakika beni motive etti. Kendisine çok teşekkür ederim. Çok içten bir şekilde benimle sohbet etti. Sağlık bakanımız da aynı şekilde. Bu süreçte Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu ve İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu da aradı. Bunlar benim için çok önemli şeyler tabii, çok güzel şeyler" dedi.

"HASTANEYE ADININ VERİLECEĞİNİ DUYUNCA ÇOK MUTLU OLDUK"

Geçtiğimiz günlerde babasının adının verildiği hastaneyi ziyaret ettiğini söyleyen Taşçıoğlu, "Hastaneye babamın adının verileceği haberini de Cumhurbaşkanımız verdi. Eşini aramış, "Okmeydanı hastanesine Cemil hocamızın adını verdim, yaklaşık 10 dakika sonra canlı yayında açıklayacağım" demiş. Bunun üzerine bana da bilgi geldi. Babamın adının hastaneye verileceğini duyar duymaz çok mutlu olduk, çok gurur duyduk. Babamın vefatı bana çok fazla farklı duyguyu yaşattı. Hüznü, mutluluğu, gururu. Herhalde bir insanın hayatı boyunca tatmadığı duyguları aynı anda tattım. Canlı yayında bunu açıkladığında da çok mutlu oldum. Arkasından Sağlık Bakanımız beni aradı, hastaneler hakkında bilgi verdi. Babamın adının verildiği hastanede henüz resmi bir açılış yapılmadı. İnşallah resmi açılışta da beraber olacağız. Hastane de çok güzel bir hastane, belki çoğu özel hastaneden daha güzel. Ya da bana öyle geldi ama hakikaten çok güzel. İnşallah çok fazla gerek duyulmaz ama gerektiğinde de gurur duyabilecekleri bir isimle anılacak bir hastane." ifadelerini kullandı.

"SÜPER LİG'E İSMİNİN VERİLMESİ BENİ ÇOK MUTLU EDER"

Babasıyla alakalı "Olursa mutlu olacağım" dediği birkaç şeyden bahseden Onur Taşçıoğlu, "Bunun bir tanesi Süper Lig'e isminin verilmesi. Babam bir futbolseverdi. Takımını söylemeyeceğim çünkü her takımdan seveni var. Böyle bir şey olunca her gün yapılan futbol maçları sayesinde babamın anılması, sadece babam için değil, bu yaşadıklarımızı bir daha unutmamamız için, bir sene boyunca yapılacak bir şey aslında. Bunca sağlık çalışanının ön saflarda olması, vefat etmesi, bireylerin bu korkunç hastalığı yaşaması ve bazılarının sonunda vefat etmesi. Bu sayede bir sene boyunca aslında bunu unutturmayacağız. Bu birinci temennim. İkinci temennim de şu, babam 1 Nisan'da vefat etti ve tüm hastanelerde saygı duruşunda bulunuldu babam için. Böyle bir davranış benim çok hoşuma gitti. Ben bunun her 1 Nisan'da yapılmasını arzuluyorum. Bu sadece babam için değil. Babamın vefatı, aslında bir nevi insanlara bu hastalığın önemini gösterdi. İnsanlar, "Bir hoca bile vefat ediyorsa bizim dikkat etmemiz lazım" diye düşünmeye ve daha temkinli olmaya başladılar. Babamın vefatı aslında yine öğretici oldu. Yine bir şeyler öğretti insanlara. 1 Nisan'da babamın vefat ettiği gün, bu anları hatırlatacak bir şey yapılmalı. Çünkü şu an yaşadığımız salgın, hatırlanmayı hak ediyor. Kucaklaşmayı, öpüşmeyi, el sıkışmayı, hayatımızı özgürce yaşamayı özlüyoruz. Fakat insanoğlu, bu yaşadıklarımızı kısa bir süre sonra unutacak" diye konuştu.

"BABASIZ İLK BABALAR GÜNÜMDE, MEZARINDA ONUNLA SOHBET EDECEĞİM"

Babasız ilk babalar gününde babasının mezarına gideceğini sözlerine ekleyen Taşçıoğlu, "Babasız ilk babalar günüm. Kolay değil, herhalde tüm gün boyunca her saniye geçmişte neler yaşadıklarımızı düşüneceğim. Her babalar gününde sabah ilk babamı arardım. Bu kez herhalde annemi arayacağım çünkü o da bana babalık yapmıştır. Zor olacak ama güçlü olmamız lazım. Herhalde telefon edeceğime, mezarına gidip babamla orada sohbet edeceğim. Babam Fularıyla sembolleşti. Bir insanın fularıyla sembolleşmesi çok güzel. Babamı sevenler sosyal medyada bile o sembolü kullanmaya başladılar. Ben de mezarına giderken, daha üstümü bile giyinmeden ilk aldığım şey fular oldu. Onu unutamazdım. En son gittiğimde ıslanmıştı ama yerindeydi. O fuları hiçbir zaman çıkartmayacağız, ziyaretine gidenler de o fularla babamı hatırlamış olacaklar" dedi.