'Arkadaşıma borç verdim, düşkünler yurdunda kalıyorum'

İkisi kız, üç çocuğu olduğunu belirten Güngör Atıcı, 1971 yılında eşini kaybettiğini anlattı. Çalışıp çocuklarını okuttuğunu ve emekli olduğunu belirten Atıcı, 2002 yılında birikimleriyle ve yakınlarından aldığı parayla arkadaşına 300 bin lira borç verdiğini söyledi.

"Ne yazık ki paramı alamadığım için perişan oldum. Maaşıma icra geldi. Şu an hiçbir gelirim yok" diyen Atıcı, "Simit ve ayranla ayakta kalmaya çalışıyorum. Yine de halime şükür ediyorum. Yetkililerden yardım bekliyorum" ifadesini kullandı.

Yaklaşık 8 yıl önce Muş'tan Elazığ'a geldiğini ve çoğu zaman otobüs terminalinde kaldığını belirten Güngör Atıcı, "Maddi durum kötü olunca Muş'tan Elazığ'a geldim. Yerim olmadığı için otobüs terminalinde, bazı günler de mescitler de uyudum. Sonra Elazığ Belediye Başkanı Mücahit Yanılmaz bana sahip çıktı ve düşkünler yurduna yerleştirdi. Sadece uyumak için gidiyorum. Şimdi çok şükür yatacak yerim var" dedi.

Hiçbir geliri olmadığı için mendil ve yaptığı örgü işlerini sattığını kaydeden Atıcı, "Caddelerde mendil satıyorum. Tartım var, ayrıca el işi örgü örerek para kazanmaya çalışıyorum. Çok fazla kazanamıyorum. Bazı günler aç yatıyorum" diye konuştu.

'KIZ ÇOCUKLARIM EVLİ OLDUĞU İÇİN RAHATSIZ ETMEK İSTEMİYORUM'
Görev yaptığı yıllarda yaklaşık 50 bin kişinin doğumunu yaptırdığını ifade eden emekli ebe Güngör Atıcı, "Bitlis, Bingöl ve Elazığ'da o zamanlar doğum evleri yoktu. Doğumlar için evlere gidiyorduk. Atlar ile evlere götürülüp doğum yaptırırdım. İstanbul Şişli Etfal Hastanesi'nde çalıştım. Diyarbakır Tıp Fakültesi'nde çalıştım. 1978 yılında da Elazığ'da görev yaptım" ifadesini kullandı.

Atıcı, "Kız çocuklarım evli olduğu için rahatsız etmek istemiyorum. Oğlum zaten rahatsız. Muş'ta tedavi görüyor. Oğlum bazı zamanlar rahatsızlığı yüzünden kendini kaybediyor ve benimle tartışıyor. Bu nedenle ben Elazığ'da kalıyorum ve ekmek parası için mücadele ediyorum" dedi.