AKP'nin danışmanı Aktay, Kürtçe eğitim için medrese modelini önerdi
AKP'nin danışmanı Aktay, MHP'nin karşı çıktığı Kürtçe eğitimle ilgili medreseleri örnek verdi. Diyanet'in medreselerde eğitim veren melelere kadro verdiğini hatırlatan Aktay, böylece medreselerin faaliyetlerinin resmen tanınmış olduğunu söyledi.
AKP Genel Başkan Danışmanlığı görevini sürdüren Yeni Şafak gazetesi yazarı Yasin Aktay, köşesinde Kürtçe eğitim için medrese modelini örnek gösterdi.
Aktay, “Medreselerin sivilliği avantaj mı sorun mu?” başlıklı yazısında “Tamamen sivil inisiyatiflerle ortaya çıkan, gelişen ve çeşitlenen medreseler özellikle Cumhuriyet tarihinde yeraltına çekilerek tektipleştirici kültürel hegemonyaya karşı ciddi bir direniş hattı kurdular” dedi.
KÜRTÇE EĞİTİM MODELİ
Medreseleri Kürtçe eğitim için pratik model olarak tanımlayan Aktay, yazısını şöyle sürdürdü:
“Özellikle Doğu’daki medreselerin Tevhid-i Tedrisat’ın dini eğitim üzerindeki baskısına ilaveten Kürtçe eğitim yasağına karşı da direnen bir boyutu vardır. Böylece pekâlâ Kürtçe eğitimin mümkün olabildiğini gösteren kurumsal pratiği, medreselerle halk arasında çok anlamlı bir organik ilişkinin izlenebileceği somut bir model oluşturmuştur.
Cumhuriyet tarihi boyunca bu model başlarda tamamen yok edilmeye, bastırılmaya çalışılmışken, ellilerden sonra da sosyolojik varlığı takdir edilse de resmen görmezden gelinmiş. Bunlardan faydalanma yoluna gidilmemiştir. İlk defa geçtiğimiz 10-12 yıl içinde Diyanet “mele”lere belli kıstaslar dahilinde kadro tahsis ederek, bu modelin kendisini daha rahat koşullarda yeniden üretebileceği bir ortam oluşturmuştur. Böylece medreselerin genel-geçer müfredatı ve eğitim pratikleri bir bakıma resmen tanınmış oldu.
Ancak burada imam-hatip ve ilahiyat fakültelerinin eğitim müfredatları ve pratikleri arasında bir uyum sağlama ihtiyacı da hep orta yerde durmuştur. Öğrenci kabul sistemi, hocaların yeterlilikleri, akreditasyonları vs. zannedildiği kadar kolay olmaz. Çünkü sivil olarak yürütülen ve halen resmi bir kabulü ve standardı olmayan sistemin topyekûn eklemlenmesi zor. Resmiyet herkese açık, şeffaf, denetlenebilir ve belli bir kalite garantisi ister. Sivil toplumla organik ilişkide bu garanti bizzat halkın takdiri ile olur ancak devlet kabulünde bunun kurallara, kriterlere bağlanması zaruridir.”
