Blow Up

1966 yılı yapımı,ama hala taptaze ve canlı bir film.

Yönetmen koltuğunda, yazar Alberto Moravia’nın “ kameranın en büyük şairlerinden ve yazarlarından biri “ olarak tanımladığı Michelangelo Antonioni.

Bu filme dair, Antonioni şunu söyler : I'm not God. But I'm Antonioni.

Blow Up , Italya dışında ve başka bir dilde çektiği ilk filmi.

Müzikler Herbie Hancock.

MGM'in cesur duruşuyla utanç verici sansür kuralları Hays kodunu da tarihe gömen filmdir.

Francis Ford Copola'nın 1974 yılı yapımı "The Conversation" ve Brian de Palma'nın 1981 yapımı "Blow Out" filmlerine de ilham vermiştir.

Cannes'da Altın Palmiye ve National Society of Film Critics' Best Film ödülü

Senaryo ve yönetmenlik dallarında Oscar adayı.

" Antonioni'yi hikayemden dilediğince kopması ve kendi hayaletlerinin peşine düşmesi için serbest bıraktım. Yolda benim hayaletlerimden bazılarıyla tanıştı ." diyen Julio Cortazar'ın 1959 yılında yazdığı Las Babas del Diabolo, Şeytanın Salyası adlı kısa öyküsünden oldukça serbest bir uyarlama.

Her iki eser de bakışla ve görmekle alakalı.

Vizörden bakmak ve bir fotoğraf baskısı üzerinden görmenin karakterin gündüz düşü görme deneyimi yaşamasına neden olmasını anlatıyor.

Her iki eser de gerçeğin temsillerinin nihai olarak gerçeğe ihaneti üzerine.

Cortazar sadece yazar değil aynı zamanda bir amatör fotoğrafçı.

Antonioni'de de Flaubert, Proust ve James Joyce etkilerini bulabilirsiniz.

Antonioni çok edebi bir yönetmen, Cortazar da çok sinematografik bir yazar olduğu için mükemmel bir uyum gerçekleşmiş,

Bir çifti röntgenleyen ve fotoğraflarını çeken kahraman, fotoğrafın ortaya çıkardığı suç, ve muğlak finaller ortak temalar olmasına rağmen Cortazar'ın hikayesi fantastik, Antonioni'nin filmi ise varoluşçu.

Parkta ağacın dallarının rüzgarda salındığı sahneyi izleyince

“Cortazar, Antonioni'nin bana göz kırptığını hissettim demiş”

Çok analiz edilmiş bir film elbette.
Bildik kadim meseleler,zıtlıklar ..
Hakikat vs yanılsama.
Dahil olma vs geri durma
Kesinlik vs. şüphe
Ve tabii modern toplumun çöplük olduğuna dair vurgu.

İnsanın ,insanın potansiyelinin ve insanlığın heba edilmesinin trajedisi.
Sonucunda da insanların herhangi bir değerler sistemine dair tüm inançlarını yitirmesi.
Yıkıcı bir kaçış.
Seks, uyuşturucu, alkol ve müziğe kaçış.
Ama aynı zamanda bizi hareketsiz kılan zehirleyen sanat formlarına da kaçış.
Thomas'ın etrafı da bu kaçışla sarmalanmış.

İki ana karakterin ismi filmde hiç geçmez..
Bu karakterlerden biri belki de yoktur,diğeri de yokolmaktadır.
Yerlerini metnin kendisine bırakarak yokolurlar.
O yüzden isimleri yoktur.

Blow Up patlatmak demek...
Hem fotoğrafçılıktaki deyimiyle ,hem de fiziken bir patlama..
Dönüşümü ,değişimi tetikleyen bir patlama.

Blow Up için Antonioni "Bundan önceki filmlerimi midemle, bunu ise beynimle yaptım "der.