Nerede bu hükümet?

Yüzyılın en büyük doğal afeti doğduğum ilçede, Türkoğlu’nda oldu. Üst üste deprem ölçek birimlerine göre 8’e yaklaşan şiddette gelip vurdu hem de. Binlerce insan enkaz altında hükümeti bekliyor.

Doğal afet olarak adlandırılan bu felakete doğal olmayan bir bakış açısı var, anlatılması gereken…

Bu açı siyasetçilerin, siyaset satanların her afet sonrası yaklaşımlarının içeriğidir.

Bunlar;

Üzüntümüz sonsuz...

Hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yakınlarına baş sağlığı dileriz…

Şimdi gün birlik olma zamanıdır…

Sosyal medyada yayılan bilgilere kanmayın, bizim söylediğimiz, belirttiğimiz veriler ve bilgiler dışında kimseye inanmayın diye uzuyor gidiyor söylemler… Ayarlanmış kameralar karşısında bir de.

Arkasından deprem bilimciler medyada görünmeye başlar ve alışılagelmiş cümlelerle deprem öldürmez, bina öldürür sesleri ortalığa yayılır.

Bu durum yaklaşık bir iki ay gider ve sonraki afete kadar her şey ama her şey unutulur, gider.

AFET ÇOK BÜYÜK, TAMAM AMA …

Böyle durumlarda insanların siyasetçilere değil, devletin uygulamalarına ihtiyacı var… Bu yazıyı kaleme aldığımızda hala Maraş’ın merkezi yanında köylerinde yardıma ihtiyaç duyan on binlerce insanın hayal kırıklığını takip ediyorum.

Örneğin köyümüzde yıkılmış evler ve kaybettiğimiz canlar var…

İnsanlar devleti bekliyor…

Haklılar da zira binlerce askeriyle teyakkuza geçebilecek kapasitesinin yanında her türlü planı uygulamaya geçirecek bir tecrübesi var devletin.

Ama yok olmuyor, olamıyor.

Tecrübe ettiğimiz sıkıntılardan da öğrenemiyoruz çoğu şeyi.

Kuruyoruz devasa binaları ama içi boş türden hepsi, etkin olmayan, işlevsiz.

Örnek mi?

Türkoğlu’na birkaç km uzaklıkta kurulan AFAD depo ve araçları şu ana kadar halkla etkin bir şekilde buluşamamış.

Telefonlarına ulaşılamıyor…

Dahası da var.

***

Söylenmesi gereken çok şey var ama şimdilik susalım.